ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಎಂಬುದೇ ಒಂದು ಸುಂದರ ಪ್ರಪಂಚ.ನಾನೂ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಜೀವಿ. ಅಲ್ಲಿ ನನಗೊಬ್ಬಳು ಬಜಾರಿ ಗೆಳತಿ ರಮ್ಯ;ಮಾತಿನ ಮಲ್ಲಿ. ನಮ್ಮ ವಾರ್ಡನ್ನೋ ತುಂಬಾ ಸ್ಟ್ರಿಕ್ಟ್.ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಸೂಜಿ ಬಿದ್ದರೂ ಕೇಳಿಸುವಂಥ ಮೌನವಿರಬೇಕೆಂದು ಆಶಿಸುವವರು.ಸದ್ದುಗದ್ದಲ ಎಂದರೆ ಅಲರ್ಜಿ. ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಕೈಯಿಂದ ಏನಾದರು ಬಿದ್ದರೆ ಅದು ಸೀಜ್ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಆಸೆಯನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಬೇಕು.
ಆ ದಿನ ರಮ್ಯಳ ಸರದಿ.ಕೈಲಿದ್ದ ಲೋಟ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು.ಸೀಜ್ ಆಜ್ಞೆಯೂ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಅದನ್ನು ಸೀಜೂ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಬಜಾರಿ ರಮ್ಯ ಬಿಟ್ಟಾಳೆ? "ಅದು ಬೈ ಮಿಸ್ಟೆಕ್ನಿಂದ ಬಿದ್ದಿದ್ದು. ಬೇಕೂಂತಲೇ ಬೀಳಿಸಿಲ್ಲ" ಎಂದಾಗ ವಾರ್ಡನ್ ಪೆಚ್ಚು. ಜೊತೆಗೆ ಕೆಂಗಣ್ಣಿನೊಂದಿಗೆ "ಅದೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಬಿದ್ದಿರುವ ಎಲ್ಲ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಸೀಜ್ ಮಾಡುವುದು ನಮ್ಮ ರೂಲ್ಸ್ " ಅನ್ನಬೇಕೆ?. ಆಗ ವಾಚಾಳಿ ರಮ್ಯ "ಸರಿ ಮೇಡಂ, ನಾನೂ ಬೀಳ್ತೀನಿ.ನನ್ನನ್ನೂ ಸೀಜ್ ಮಾಡಿಬಿಡಿ" ಎಂದಾಗ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪೆಚ್ಚಾಗುವ ಸರದಿ
ವಾರ್ಡನರದ್ದು .
No comments:
Post a Comment